Do społeczności biblijnych ... (7)

 

O wolności dzieci Bożych

cz.1.

„Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.” 

List do Galacjan 5,13 (UBG) 

Obserwując siebie samego w nowym życiu, które nastąpiło po nowym narodzeniu z Ducha Świętego i wyłącznie dzięki łasce Bożej, z góry (co w sposób świadomy i szczery zostało przez ludzkie serce wyznane Bogu i ludziom) - dochodzę do wniosku, że im więcej lat przybywa w tej drodze pielgrzymki wiary tu na Ziemi, tym baczniej trzeba uważać na własne poczynania, myśli i zapędy. Czy dlatego, że ubywa sił do wytrwania w wierze? Nie, niekoniecznie. Choć i takie chwile zapewne zdarzają się wśród dzieci Bożych. Jednak krocząc przez: 10, 15, 20, 30, …, lat drogą naszego Boga i Zbawiciela - Pana Jezusa Chrystusa, i pomimo oddania Jemu naszego serca i podporządkowania Mu swego życia, zdarzają się nam słabości i momenty „zauroczenia” (zwiedzenia / oszustwa) przez otaczający nas świat. Ostatnie dwie dekady oraz ostatnie trzy lata (od marca 2020 r.) dobitnie ukazały słabości wiary chrześcijaństwa ewangelicznego w wielu zborach i denominacjach (w innych wyznaniach i religiach także!). Oczywiście nie wszędzie i nie z jednakowym negatywnym skutkiem słabego świadectwa wobec ufności Bogu i zawierzenia Mu we wszystkim, literalnie: WE WSZYSTKIM! Ale fakt pozostaje faktem. Tyczy się to zarówno Polski, jak i całego świata. Nie chodzi mi o „sądzenie” teraz czy znęcanie się nad dziećmi Bożymi (Braćmi i Siostrami), a jedynie o zwrócenie uwagi na pewien aspekt życia chrześcijańskiego. A dokładnie tyczy się to pewnego pojęcia nowotestamentowego, które jest często zbyt płytko interpretowane czy wręcz źle rozumiane. W konsekwencji czego szerzy się zła (pospolita) nauka i zła wykładnia Słowa Bożego, którą to przekazuje się kolejnym pokoleniom ewangelicznych Chrześcijan / tzw. Protestantom. Mianowicie, spotkałem się już kilkakrotnie z nadużywaniem pojęcia: „wolność” w stosunku do Chrześcijan, którzy już nie podlegają żadnemu „prawu” (w domyśle: „religijnemu”), jako nawrócone w Duchu Świętym - dzieci Boże. Jest to oczywiście prawdą, jednak gdy zaczniemy „drążyć” temat i próbujemy zrozumieć, co np. dany rozmówca (Brat czy Siostra) mają na myśli mówiąc, że jesteśmy „wolni w Chrystusie”, zaczynają się problemy i nieporozumienia. Czemu? Ponieważ zaczynamy przykładać świeckie określenia (interpretacje funkcjonujące w świecie) do znaczeń i określeń biblijnych. Bez właściwych kontekstów i biblijnej egzegezy. Przyczyną jest mówiąc najogólniej: „wpuszczanie świata” (jego mentalności) do biblijnych zborów ewangelicznych, a co za tym idzie do naszych serc / umysłów. Dzieje się tak od dość dawna. Dzisiejsi Protestanci chcą się integrować ze społeczeństwem dosłownie wszędzie. Skrajną i najwyższą formą tego jest ekumenizm. Jednak drobne zachowania i sposoby bycia czy mówienia w zborach także robią swą złą robotę („kropla drąży skałę”). Sami kaznodzieje, pastorzy, starsi zborów próbują tych światowych sztuczek, by przypodobać się ludziom i przyciągnąć ich do swoich zborów za wszelka cenę, w tym młodzież. Jak? Na przykład poprzez: pozwalanie na muzyczne wzorce ze świata czy tolerowanie niewłaściwego ubioru, za który jeszcze 20 lat temu osoby wyzywająco ubrane zostałyby wyproszone z nabożeństwa lub mocno napomniane, jeśli byłyby to osoby wierzące. Dziś tego nie wolno robić absolutnie, bo można ich „zgorszyć” (o ironio!) i przestaną przychodzić do zboru, a tu trzeba co niedzielę przecież śpiewać, grać na instrumentach (robić muzyczne show), i … dawać regularnie na kolektę. Od dawna istnieje na świecie tzw. „poprawność polityczna”, no i jest także poprawność religijna (wyznaniowa). Tak właśnie świat i jego zatrute owoce: pycha, materializm, ludzkie ego - niszczą i zatruwają nauczanie w zborach Ewangelii Jezusa Chrystusa, która jest zawarta w całym kanonie Nowego Testamentu.

Więc, co z tą „wolnością” dzieci Bożych?

Jeśli ewangeliczni mówią o „wolności” oczywiście powołują się na II List do Koryntian i ósmy rozdział - Listu ap. Pawła do Rzymian i zestawiaj to z negacją prawa, czyli: „litera zabija”. Świetnie, tyko w jakim biblijnym kontekście ta „litera zabija”?

A teraz źródło - Słowo Boże:

Przykład I.

► „Który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch zaś ożywia” II List ap. Pawła do Koryntian 3,6 (w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” 1994 / BW).

► „On też uczynił nas zdolnymi sługami nowego testamentu, nie litery, ale Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.” II List ap. Pawła do Koryntian 3,6 (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” 2013 / UBG).

Przykład II.

► „A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.” II List ap. Pawła do Koryntian 3,17 (w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” 1994 / BW).

► „Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność.” II List ap. Pawła do Koryntian 3,17 (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” 2013 / UBG).

Przykład III.

► „Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci.” List ap. Pawła do Rzymian 8,1-2 (w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” 1994 / BW).

► „Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha. Gdyż prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci.” List ap. Pawła do Rzymian 8,1-2 (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” 2013 / UBG).

► „Dlatego teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy w Chrystusie Jezusie chodzą, nie według ciała, ale według ducha. Albowiem Prawo Ducha, życiem w Chrystusie Jezusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci.” List ap. Pawła do Rzymian 8,1-2 (w tłumaczeniu: „Pismo Święte. Przekład toruński Nowego Przymierza - Fundacja »Świadome Chrześcijaństwo« Toruń 2017”).

Powyższe fragmenty Słowa Bożego są wyjściowymi wskazówkami w moim rozważaniu, jednak zachęcam zainteresowane osoby tematem „wolności” dzieci Bożych do skrupulatnego przeczytania i rozważenia całych Listów apostoła Pawła (II Kor. i do Rzym.), aby uchwycić nauczanie i cały kontekst znaczeniowy. W powyższych tekstach zawarty jest przekaz (nauka), że owe „prawo” i „litera”, która „zabija”, to nakazy i zakazy, które obowiązywały Izraelitów w okresie Starego Testamentu / Przymierza, czyli Prawo Mojżeszowe (Stary Zakon). I tu z reguły panuje jeszcze względna jasność wśród Chrześcijan ewangelicznych. Prawo Mojżeszowe (nazwa umowna, bo nadane przez Boga) nie mogło zbawić / odkupić grzeszników, gdyż jego celem było obnażanie grzechu i zepsucia ludzkich serc, czyli ciągle oskarżało ono Izraelitów (więc: „litera zabija”- spisane Prawo świadczy o grzechu i potępieniu). Ofiary świątynne składane przez kapłanów tylko powstrzymywały Gniew Boży nad ludem, jednak nie powodowały nawrócenia Izraelitów („obrzezania serc” / przemiany w sferze duchowej). Dlaczego? Ponieważ tak zakładał Boży Plan, jaki Bóg postanowił przed założeniem świata, że tylko Bóg-Syn może tego dokonać dla Ojca, tzn. pokonać definitywnie grzech na świecie i zbawić wybranych ludzi z Izraela i z pogan, we wszystkich wiekach i pokoleniach (Hebr.10,1-22).

Więc, dopiero ofiara przebłagalna Syna Człowieczego mogła darować winy wszystkim tym, którzy stają się dziećmi Bożymi (przelanie Jego krwi na krzyżu); a przy nawróceniu otrzymują oni - Ducha Świętego („obrzezanie serca” / nowe narodzenie), aby mogli poddać się Bogu i pełnić Jego wolę zgodnie z nauką Ewangelii Chrystusa w NT. Stare Prawo (Zakon) prowadziło do Nowego Prawa (Zakonu) w Duchu Świętym. Ale tu należy jasno i stanowczo stwierdzić, że Duch Święty nigdy nie będzie prowadził prawdziwie nawróconego dziecka Bożego wbrew nauce i nakazom Ewangelii! A Ewangelia Jezusa Chrystusa w kanonie 27 Pism (Listów) - posiada swoje nakazy i zakazy. Wielu chyba o tym zapomina! Twierdząc mylnie (lub przewrotnie?), że „litera zabija”, a oni są przecież „wolni”.

Dobra Nowina (Nowe Przymierze / Nowy Zakon) - uwalnia dzieci Boże, czyli daje im wolność, ale od potępienia (słusznego Gniewu Bożego na jaki zasługują wszyscy ludzie z powodu swej grzesznej natury), dając im jednocześnie życie wieczne w obecności Boga - niezasłużoną łaskę zbawienia, jako dar z góry, od Boga! Jednak NIE zwalnia to prawdziwie wierzących w Chrystusa od Bożych NOWYCH standardów (wymogów) w prawdzie i miłości, o których pisze cały Nowy Testament. Ewangelia NIE pozwala na trwanie w grzechu lub robienie wszystkiego czego się w życiu zapragnie w imię rzekomej „wolności”, czyli w myśl kolokwialnego powiedzenia: „Róbta co chceta”, po rzekomym „nawróceniu”! Taka „wolność”, to nic innego jak usprawiedliwianie w sobie grzechu, który panuje w świecie i sposobu życia według świata przeznaczonego na Sąd Boży („chodzenie według ciała, a nie według Ducha”).

Niestety, wielu fałszywych nauczycieli („wilki w owczych skórach”), którzy wkradali się i wkradają nadal do duchowego Kościoła Jezusa Chrystusa (ekklesi) - zwodzą ludzi, którzy opierają swe „nawrócenie” na płytkich i chwilowych przeżyciach emocjonalnych (ekstazach, euforiach). To ci „nauczyciele” (kaznodzieje, pastorzy, misjonarze / „gwiazdy ewangelizacji”) mężczyźni i kobiety - rozsiewają właśnie to zepsucie o rzekomej „wolności”, która choć ubrana w terminologię biblijną jest jednak zgubną diabelską „wolnością” ze świata! W swej perfidii, twierdzą, że walczą z religią jako pustą formą wielbienia Boga („literą”), a jednocześnie podsycają zmysły wiernych do pielęgnowania swojego ego, czyli pobłażania swoim żądzom (owa „wolność”). Począwszy od tatuowania swego ciała, które powinno po nawróceniu należeć do Boga, a nie być wystawiane na wzorce tego świata, poprzez wyuzdane ubiory i zachowania w zborze oraz w życiu codziennym. A skończywszy na fałszywych charyzmatach, czyli rzekomych „darach Ducha Świętego” (bełkotliwe niby „języki”, tarzanie się po podłodze, diabelskie śmiechy czy chwilowe transy / „proroctwa” i „uzdrowienia”). Prawdziwymi wylęgarniami tego całego wszeteczeństwa oraz zwiedzenia „wolnością” dla ludzkiego ego wśród tzw. „biblijnych”, są współczesne zbory charyzmatyczno-liberalne („nowoczesne kościoły”). Dla mnie to nic innego, jak zalegalizowane sekty, często krajowe filie zagranicznych organizacji będących centralami i sponsorami – głoszące diabelskie nauki „ewangelii sukcesu” i ezoteryki ruchu New Age. A im głośniejsza muzyka na „nabożeństwach”, tym ekstaza zebranych większa.

Słowo Boże naucza …

Przykłady - Ewangelia wg Jana (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” 2013 / UBG) :

► „Jeśli Mnie miłujecie, zachowujcie Moje przykazania.” (14,15)

► „Kto ma Moje przykazania i zachowuje je, ten Mnie miłuje. A kto Mnie miłuje, będzie go też miłował Mój Ojciec i Ja go będę miłował, i objawię mu samego Siebie.” (14,21)

► „Jeśli zachowacie Moje przykazania, będziecie trwać w Mojej miłości, jak i Ja zachowałem przykazania Mego Ojca i tram w Jego miłości.” (15,10)

Słowa Pana Jezusa (wybrane nauki):

→ Ew. Mateusza 5,1-7,29 / „Kazanie na górze”

→ Ew. Mateusza 5,31-32 / o rozwodach (1)

→ Ew. Mateusza 10,16-42 / cena uczniostwa Chrystusa (m.in.: nie można kochać kogoś innego bardziej niż Boga / niż Chrystusa oraz własny krzyż w życiu idąc za Zbawicielem)

→ Ew. Mateusza 18,15-17 / o walce z grzechem, dyscyplinie zborowej i przebaczaniu

→ Ew. Mateusza 19,1-12 / o rozwodach (2)

→ Ew. Mateusza 19,16-30 / o potrzebie wyrzeczeń i materializmie („zapieranie się samego siebie”)

→ Ew. Mateusza 22,37-40 / o miłości do Boga i bliźnich

→ Ew. Marka 8,34-38 / o oddaniu dla Chrystusa

→ Ew. Jana 15,17-23 / świat kontra naśladowcy Chrystusa

Także konkretne wskazówki, nakazy i zakazy są zawarte przecież we wszystkich Listach wiernego sługi Boga Izraela i naśladowcy Zbawiciela - apostoła Pawła do duchowego Kościoła Chrystusa (ekklesi / wywołanych). Listy te (jak i Pisma pozostałych apostołów i ewangelistów) są obowiązującymi naukami w kanonie Nowego Testamentu. To nie tylko historia czy „zamierzchła” tradycja tamtych czasów, jak chce tego dzisiejszy świat. To wyznaczniki (nakazy) postępowania dzieci Bożych. Chociażby List do Galacjan (5,13-26), gdzie Paweł porusza takie zagadnienia jak: ciało, Prawo, wolność i Duch Święty. Poniżej dwa inne fragmenty ze Słowa Bożego:

Przykład I.

„A znane są uczynki ciała, którymi są: cudzołóstwo, nierząd (wszeteczeństwo), nieczystość, rozpusta (rozwiązłość / rozpasanie); bałwochwalstwo (czczenie wizerunków), czary (gusła), nienawiść, niezgoda, zawiść, gniew, spory, kłótnie, herezje; zazdrość, zabójstwa, pijaństwo, hulanki i tym podobne; o nich wam mówię, jak już przedtem powiedziałem, że ci, którzy takie rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą.” List do Galacjan 5,19-21 (UBG)

Przykład II.

„A nierząd i wszelka nieczystość albo chciwość (zachłanność) niech nie będą nawet wśród was wspominane, jak przystoi świętym; także sprośność (obsceniczność / haniebność / nieprzyzwoitość), niedorzeczne gadanie (głupie mówienie) i nieprzyzwoite żarty (błazeństwo), ale raczej dziękczynienie. Bo wiecie o tym, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec (zachłanny), to znaczy bałwochwalca, nie ma dziedzictwa w Królestwie Chrystusa i Boga. Niech was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo z powodu tych rzeczy przychodzi gniew Boga na synów nieposłuszeństwa. Nie bądźcie więc ich wspólnikami.” List do Efezjan 5,3-7 (UBG)

Czy nie są to zakazy?!

Kontynuując …

Stając się wolnymi od potępienia jako nawrócone w Duchu Świętym - dzieci Boże (czyli przestajemy być niewolnikami grzechu) – stajemy się jednocześnie niewolnikami Boga / Chrystusa / Ewangelii, i to jest wolność od Boga, wedle Jego woli i odwiecznego Planu Stworzenia. Apostoł Paweł doskonale to rozumiał i tego nauczał w swych Lista zgodnie z wolą Bożą i dla chwały Ojca w Synu oraz dla naszego prawdziwego nawrócenia i zbawienia w Duchu Świętym:

● „Ale chwała Bogu, że gdy byliście sługami grzechu, usłuchaliście z serca wzoru tej nauki, której się poddaliście; A będąc uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości.” List do Rzymian 6,17-18 (UBG).

[ ! ] => W powyższym fragmencie użyte słowo - „sługami”, w grece oznacza: douloi (niewolnicy / słudzy); a więc nie jesteśmy „panami” samych siebie, jak próbują między wierszami nauczać fałszywi nauczyciele fałszywej „ewangelii” - opartej na emocjach (płytkich uczuciach / podnietach) i głaskaniu ludzkiego ego.

Z kolei „sprawiedliwość” w Biblii (m.in. w nauczaniu Pawła) odnosi się tylko i wyłącznie do sprawiedliwości Bożej, która została objawiona ludziom w osobie Pana Jezusa Chrystusa. I nie ma to nic wspólnego z ludzką tzw. „sprawiedliwością” tego świata (humanistyczną czy jakąkolwiek inną).

● Rzym.7,1-25 – o Prawie i niewoli grzechu

● I Kor.9,19 – apostoł Paweł będąc wolny w Chrystusie od potępienia Prawa (grzechu / „litery”), poddaje się dobrowolnie niewoli* głoszenia Ewangelii Chrystusa, by pozyskać jak najwięcej ludzi, zarówno Żydów, jak i pogan

*edoulōsa: uczyniłem niewolnikiem / zniewoliłem; doulos - dosłownie: „sługa” / „niewolnik”

[ ! ] => Słowa Pana Jezusa: „Tak jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale by służyć (diakonēsai / usłużyć) i oddać swoje życie na okup za wielu.” Ew. wg Mateusza 20,28 (UBG)

● I Kor.9,27 – postawa ap. Pawła jako sługi / niewolnika (pełna wyrzeczeń wobec swych pożądliwości) dla głoszenia Ewangelii:

„Lecz poskramiam swoje ciało i biorę w niewolę, abym przypadkiem, głosząc innym, sam nie został odrzucony.” (UBG)

[ ! ] => zapis znaczeniowy w wersji fonetycznej z greki:

»all (ale) hypōpiazō (bije pod oko / tłukę) mou (moje) to sōma (ciało) kai (i) doulagōgō (biorę w niewolę / zniewolić) mēpōs (żeby w jakiś sposób / aby nie jakoś) allois (innym) kēryksas (ogłosiwszy) autos (sam) adokimos (niewypróbowany / zdyskwalifikowany / niezdatny) genōmai (stałbym się)«

[ !!! ] Od razu zaznaczam, że ten fragment nie mówi jakoby apostoł Paweł obawiał się utraty swego zbawienia, tylko odebrania mu łaski-przywileju głoszenia Ewangelii Chrystusa ludziom (poganom), gdyby okazał się złym sługom / niewolnikiem dla tejże Ewangelii i Chrystusa, dla Jego Królestwa. Ten fragment często jest źle interpretowany, jakoby miał on oznaczać ewentualną „utratę zbawienia”, co jest niezgodne z całą egzegezą NT.

Pozostałe zagadnienia jako przykłady zakazów i nakazów dla dzieci Bożych zgodnie z wolą Bożą:

→ Ew. wg Mateusza 18,1-5 / o nakazie nawrócenia się i uniżoności (pokorze)

→ Ew. wg Łukasza 21,34-35 / o obżarstwie i troskach dnia codziennego (materializm)

→ List do Rzymian 1,26-29 / o potępieniu homoseksualizmu (według tekstów greckich)

→ List do Rzymian 7,1-6 / o małżeństwie i cudzołóstwie

→ I List do Koryntian 6,9-10 / o potępieniu m.in.: cudzołóstwa, pijaństwa, złodziejstwa, homoseksualizmu (według tekstów greckich)

→ I List do Koryntian 7,1-40 / o małżeństwie i rozwodach

→ List do Filipian 3,18-19 / o obżarstwie i cielesnym usposobieniu

→ I List do Tymoteusza 2,1-6,21 / o zachowaniu w zgromadzeniach, o kobietach, o przełożonych, o fałszywych nauczycielach, o bogactwie

→ I List do Tymoteusza 3,1-16 / o służbie w zborze (starsi / biskupi, diakoni)

→ I List do Tymoteusza 4,1-6,21 / o apostazji wśród wierzących oraz dalsze wskazówki i nakazy dla starszych zboru i wiernych

→ List do Tytusa 1,6-9 / o służbie w zborze (starsi / biskupi)

→ I List Piotra 4,1-11 / walka z grzechem oraz zalecenia i nakazy dla dzieci Bożych

→ List Jakuba 3,1-12 / o panowaniu nad językiem [cały List obejmuje zalecenia i nakazy]

→ I List Piotra 4,3 / o pożądliwościach i pijaństwu

PODSUMOWANIE części pierwszej …

Na podstawie nauki Słowa Bożego zawartego w kanonie Nowego Testamentu / Nowego Przymierza wnioski wyłaniają się następujące:

=> jako dzieci Boże, nawrócone (narodzone na nowo z Ducha Świętego w Chrystusie) - stajemy się wolni od niewoli grzechu, a tym samym od potępienia i Gniewu Stwórcy podczas Sądu jaki czeka ten nienawrócony świat. Jednocześnie dzieci Boże stają się dzięki łasce Chrystusa - sługami / niewolnikami Boga w Prawdzie i miłości Ewangelii wg odwiecznego Planu Bożego. Czyli de facto dobrowolnie pragniemy z miłości do Ojca Niebieskiego poprzez moc Ducha Świętego stać się NIEWOLNIKAMI Chrystusa, w Jego sprawiedliwości i w dziele zbawienia. Dlaczego? Ponieważ nie należymy już do samych siebie (ani do świata), tylko do Boga. A Stary Zakon został utwierdzony i wypełniony w Synu Człowieczym / w Baranku Bożym raz na zawsze (Rzym.3,1-31).

Oto PRAWDA Słowa Bożego:

► „Podobnie i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, a za żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Niechże więc nie panuje grzech w śmiertelnym ciele waszym, abyście nie byli posłuszni pożądliwościom jego, I nie oddawajcie członków swoich grzechowi na oręż nieprawości, ale oddawajcie siebie Bogu jako ożywionych z martwych, a członki swoje Bogu na oręż sprawiedliwości. Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską. Cóż tedy? Czy mamy grzeszyć, dlatego że nie jesteśmy pod zakonem, lecz pod łaską? Przenigdy!” List do Rzymian 6,11-15 (BW)

► „Tak i wy, moi bracia, zostaliście uśmierceni dla prawa przez ciało Chrystusa, abyście należeli do innego, to znaczy Tego, który został wskrzeszony z martwych, abyśmy przynosili Bogu owoc. Gdy bowiem byliśmy w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez prawo, okazywały swą moc w naszych członkach, aby przynosić śmierci owoc. Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa, gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery. Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał.” List do Rzymian 7,4-7 (UBG)

► „Albowiem nikt z nas dla siebie nie żyje i nikt dla siebie nie umiera; Bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy; jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy. Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować.” List do Rzymian 14,7-9 (BW)

► „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne. Wszystko mi wolno, ale ja nie dam się niczemu zniewolić.” I List do Koryntian 6,12 (UBG)

► „Miłość Chrystusa bowiem przymusza* nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.” II List do Koryntian 5,14-15 (UBG) 

*synechei (z gr.): przynagla / obejmuje / zmusza

Jak Pan pozwoli, ciąg dalszy nastąpi …

Artur Gorgoń

Dąbrowa Górnicza, 15 grudnia 2022

Chwała Chrystusowi! Przyjdź Panie Jezu - Boże nasz! Boże Izraela!

Do społeczności biblijnych ... (6) – „Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie …” 26.06.2022 

https://oczekujacchrystusa.blogspot.com/2022/06/do-spoecznosci-biblijnych-6.html 

Bóg Izraela - Bóg Biblii

„Ziemia się trzęsła, a niebiosa rozpływały się przed obliczem Boga i sama góra Synaj zadrżała przed obliczem Boga, Boga Izraela”

 Psalm 68,8 

(w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” / UBG)

 

 

TYTUŁEM KRÓTKIEGO WSTĘPU ...
Bóg objawiony w Starym Testamencie / Starym Przymierzu - Zakonie (Prawo Mojżeszowe) i Bóg objawiony w Nowym Testamencie / Nowym Przymierzu (Zakon Ducha Chrystusa) – to ten sam Bóg Stwórca ! To Bóg Wszechmogący i Wieczny - Bóg Izraela Jahwe (JHWH).
A skoro tak (zgodnie z natchnioną przez Boga Księgą - Biblią), to Jego obietnice co do Narodu Wybranego są także prawdziwe i aktualne, na wieki. Nowy Testament nie mówi nam (jak chciałoby to dziś wielu Katolików i Protestantów), że Kościół / ekklesia od momentu Pięćdziesiątnicy po dziś dzień, aż do czasu nastania Królestwa Chrystusa na ziemi (Millenium) – zastąpił Izrael w panowaniu i obietnicach. Nie jest to prawdą ! Obecnie trwa okres łaski (Eon Kościoła) dla pogan wszystkich narodów i pokoleń oraz nawracających się indywidualnie Żydów do Pana Jezusa - Boga i Zbawiciela. Izrael jako naród (jego pewna część / „garstka”) nawróci się do Mesjasza Jezusa, którego ich przodkowie przebodli rękoma pogan na Golgocie, co będzie miało miejsce dopiero podczas Wielkiego Uciski. Gdy zorientują się, że w Świątyni zasiadł nie „ich mesjasz” (wyczekiwany przez ortodoksyjnych Żydów pozostających w Prawie Mojżeszowym do dziś) - tylko antychryst, który będzie bluźnił Bogu Izraela. Po Wielkim Ucisku i bitwie Armagedon Pan Jezus zasiądzie na tronie w Królestwie Millenium i będzie panował wraz z Kościołem, z którym powróci z Nieba (po weselu Baranka) oraz z NAWRÓCONYM do Niego narodem Izraela - pochodzącym z Wielkiego Ucisku. Nastanie wówczas Era Mesjańska.
Biblia zawiera osobne i wieczne proroctwa dla Izraela i osobne dla Kościoła (ekklesi), o czym wielu chrześcijan ewangelicznych zapomina.
Dla wszystkich według odwiecznego planu Boga Ojca DROGĄ DO ZBAWIENIA jest Osoba i dzieło odkupieńcze na krzyżu Jego Syna - Jezusa Chrystusa / Boga w ciele człowieka. Zarówno dla Izraela, jak i dla chrześcijan pochodzących z pogan (nie-Żydów).

JAKI JEST BÓG ?
O naszym Stwórcy wiemy tyle - ile zechciał nam objawić On Sam, najpierw w przekazach ustnych przez wybranych przez Siebie mężów, którzy z czasem spisali Jego Słowa i Jego Wolę. W czasach nowożytnych powstała z tych zapisów Święta Księga - Biblia. Kanon biblijny zgodny ze sobą teologicznie, to 66 Ksiąg (Stary Testament: 39 Ksiąg i Nowy Testament: 27 Ksiąg / Pism). To jest jedyne i niepodważalne źródło poznania Boga Izraela. W Księdze tej od samego początku jest zaznaczona Osoba Boga, Boga którego nikt początkowo nie widział. Nie widział, bo nie mógł z powodu swej grzeszności (każdy człowiek jest z natury zły / grzeszny), czyli jest buntownikiem w oczach Stwórcy. Dopiero kiedy Bóg objawił się ludziom na ziemi w ciele człowieka, w osobie Jezusa Chrystusa - mógł być widziany, bo przyszedł jako Baranek Boży (ofiara za grzechy). Jednak wieczna natura Boga Wszechmogącego była zawsze niezmienna.
Bóg Izraela jest Bogiem w Trzech Osobach, tak podaje i odkrywa stopniowo nam tę tajemnicę Pismo Święte. Ten biblijny (teologiczny) fakt nie jest wymysłem czy błędną interpretacją wczesnego kościoła nowożytnego (gdy zabrakło apostołów Pana Jezusa), nie jest też błędem tzw. „Soboru Nicejskiego” w 325 r. (jak chcieliby różni antytrynitarze), czy błędną doktryną późniejszego stricte katolicyzmu. Wyznanie katolickie w tym wypadku głosi dobrze Boga w Trzech Osobach (Trójcę Świętą), jednak popełnia szereg innych straszliwych bluźnierstw i herezji wobec Boga Izraela ! A jednym z naczelnych bluźnierstw jest niemal zrównanie z Trójcą Bożą tzw. „Maryi - Królowej Niebios”, która w nauczaniu KRK nie jest tą samą Żydówką Miriam, którą opisuje nam Nowy Testament.
Natomiast antytrynitarze, którzy nie uznają Boga w Trzech Osobach (czyli odrzucają Boskość Chrystusa i osobowość Ducha Świętego) zarzucają Protestantom, że naśladują tu Katolików. Nie. Reformacja nie podważyła Boga w Trzech Osobach - tłumacząc Biblię i rozpowszechniając ją wraz z głoszeniem Dobrej Nowiny całemu światu, pogrążonemu w ciemności wiary pod panowaniem papiestwa.
Stwierdzenie, którym często posługują się np. tak zwani „Świadkowie Jehowy” jest bardzo smutne i przewrotne:
„- Ani Jezus, ani apostołowie nie wierzyli w Trójcę.”
Jak Pan Jezus mógł nie wierzyć w siebie samego ? Natomiast z chwilą nawrócenia się pierwszych uczniów Chrystusa (apostołów) zgodnie z Dobrą Nowiną Pana Jezusa – Mesjasza, uwierzyli oni w Niego jako Boga (porzucając praktyki Starego Zakonu) oraz poznając jednocześnie tajemnicę istnienia Boga Izraela - Boga w Trzech Osobach. Nowy Testament nie nazywa Boga Izraela stricte: „Trójcą Świętą”, jednak cały czas operuje określeniami Trzech Osób, o charakterze odrębnym ! Dla apostołów stało się to oczywiste, kiedy uwierzyli i dowiedzieli się o tym od Syna Człowieczego. Jak wytłumaczyć inaczej logicznie końcowy fakt z Ewangelii wg Mateusza 28,18-20 (UBG) w formie rzeczywistego nakazu od Chrystusa, nie metafory czy przypowieści:
„Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja Jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen.”
W powyższych Słowach naszego Pana - Zbawiciela i Boga odnajdujemy informacje:
1) Pan Jezus oświadcza, iż jako Syn Człowieczy ma taką samą władzę jak Bóg Ojciec, dlatego poleca nauczać narody wszystkiego tego, co On Sam przekazywał. A jest to Nowe Prawo - Prawo Ewangelii. Kim innym mógłby być wypowiadając tak zdecydowane stwierdzenia do całego świata na wieki ? „Prawo Mojżeszowe” w ST było tylko z nazwy „Mojżeszowe”, gdyż zostało ono nadane (podyktowane) w 100% od Boga Izraela - Jahwe.
2) Nakazuje chrzcić ludzi na całym świecie w imieniu tych Trzech Osób Boskich, które wymienia w kolejności w jakiej zostały One objawione stopniowo w dziejach świata zarówno Izraelowi, jaki i pozostałym narodom. Wymienione Trzy Osoby są odrębne, ale i równe sobie. Dlaczego ? Ponieważ Bóg Izraela nigdy nie tolerował i nie toleruje kogoś innego równego Sobie (prócz Swej Trójjedynej Osoby) w odbieraniu chwały od ludzi i panowania nad światem. Tego uczy cała Biblia !
3) „Ja Jestem” (synonim określenia „Wieczny” przypisywany tylko Bogu przez Izraelitów i przez Biblię) - zapewnia uczniów (w tym apostołów), że będzie z nimi do końca na ziemi, de facto zawsze ! Więc, jakie miałby mniemanie o sobie, gdyby był zwykłym człowiekiem, a nie Bogiem Wiecznym i Wszechmocnym, równym Ojcu. Mówi autorytatywnie jak Bóg - Zbawiciel.

[ ! ] Zapis fonetyczny w języku greckim (Ewangelia wg Mateusza 28,19): „… poreuthentes oun mathēteusate panta ta ethnē baptizontes autous eis to onoma tou patros kai tou hyiou kai tou hagiou pneumatos” / „… poszedłszy więc uczyńcie uczniami wszystkie narody zanurzając je w imię Ojca i Syna i Świętego Ducha”

Po tym fragmencie Słowa Bożego nie jest już w zasadzie konieczne dalsze udawadnianie i przekonywanie, co do Boga Izraela - Boga w Trzech Osobach. Jednak poniżej przedstawię jeszcze inne logiczne dowody biblijne (argumenty teologiczne) w tym temacie, aby zrobić to należycie i dokładnie, tak jak potrafię. W szczerości przed moim Bogiem. Mianowicie:

STARY TESTAMENT
► I Księga Mojżeszowa 1,26 (Księga Rodzaju)
● „Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa …” / w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” 2018 (UBG);
● „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas …” / w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” 1994 (BW).

► I Księga Mojżeszowa 3,22
„Wtedy Pan Bóg powiedział: Oto człowiek stał się jak jeden z nas …” (UBG) 

 

 

 

I Księga Mojżeszowa (Księga Rodzaju) 1,2

Interlinearny przekład Pięcioksięgu hebrajsko - polski [kliknij na zdjęcie]

 

I Księga Mojżeszowa (Księga Rodzaju) 1,26

Interlinearny przekład Pięcioksięgu hebrajsko - polski [kliknij na zdjęcie]

I Księga Mojżeszowa (Księga Rodzaju) 3,22

Interlinearny przekład Pięcioksięgu hebrajsko - polski [kliknij na zdjęcie]

► I Księga Mojżeszowa 18,1-2 i 18,8b-10a
„Potem Pan ukazał mu się na równinie Mamre, a on siedział u wejścia do swego namiotu w najgorętszej porze dnia. I podniósł swe oczy, i zobaczył, że naprzeciwko niego stanęli trzej mężczyźni. […] … A gdy Oni jedli, on stał przy nich pod drzewem. I zapytali go: Gdzie jest twoja żona Sara? A on odpowiedział: Jest w namiocie. Wtedy powiedział Pan: Na pewno wrócę do ciebie za rok o tej porze, a oto twoja żona Sara będzie miała syna.” (UBG) → cały kontekst rozmowy Boga Jahwe z Abrahamem do zbadania zawarty jest w I Mojż.18,1-33, gdzie Bóg przychodzi symbolicznie w swej naturze pod postacią Trzech Mężczyzn. Zapowiedź tajemnicy Jego Osoby, odkrytej dopiero przez Chrystusa w okresie Nowego Testamentu. Z kolei rozdział 19 tej samej Księgi rozpoczyna się inną wizytą - przyjściem do Sodomy dwóch mężczyzn, którzy byli tylko aniołami od Boga.

»Jakie imiona użyte są w odniesieniu do Boga i co one oznaczają?
ELOHIM: Bóg „Stwórca, Wszechmocny i Potężny” (1 Księga Mojżeszowa 17,7; Księga Jeremiasza 31,33) - liczba mnoga formy Eloah podkreśla doktrynę Trójcy. Począwszy od pierwszych zdań w Biblii, ponadnaturalna moc Boża jest dowodem na to, że Bóg (Elohim) swoim słowem stworzył świat (1 Księga Mojżeszowa 1,1).«
https://www.gotquestions.org/Polski/Imiona-Boga.html

NOWY TESTAMENT
Oto kolejny niepodważalny DOWÓD współistnienia Boga Izraela i Stwórcy w Trzech Osobach Boskich, o którym mówi sam Pan Jezus.
=> Ewangelia wg Jana 15,26 (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” / UBG):
„Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który wychodzi od Ojca, On będzie świadczył o Mnie.”
Pozostałe nowotestamentowe argumenty:
1) Ewangelia wg Jana 3,31-36 / Boskość Chrystusa, Trzy Osoby Boskie, zależność zbawienia od wiary w Syna (wg. Biblii wierzyć należy tylko w Boga).
2) Ewangelia wg Jana 10,27-30 / Chrystus daje żywot wieczny swoim owcom (to Boża władza), równość Ojca i Syna.
3) Ewangelia wg Jana 14,1-15 / Pan Jezus mówi sam o sobie („Ja Jestem” / synonim Wieczności - Boskości), że jest Drogą - Prawdą - Życiem, i że wszyscy przychodzą do Boga Ojca właśnie przez Niego ! Który śmiertelny mąż Boży (prorok, kapłan lub anioł) i który Żyd tak powiedzieliby o sobie ?!
→ Mesjasz - Pan Jezus mówi wprost do swoich uczniów, że jest ucieleśnieniem fizycznym (widzialnym) Osoby Boga Ojca !!!
Następnie, jakby tego było mało Chrystus dalej opisuje (tłumaczy) swój statut: jedność z Ojcem, wstawiennictwo Syna u Ojca, prośby wiernych w modlitwach do Ojca w imieniu Syna i sprawcza moc spełniania (wysłuchiwania) modlitw przez Pana Jezusa, miłość do Syna okazywana w przestrzeganiu Jego nakazów (nauki Ewangelii / Nowego Zakonu - Prawa), czyli Boski autorytet Chrystusa.
4) Ewangelia wg Jana 14,16-16,15 / Trzy Osoby Boskie - współistotne, równość (jedność) Syna z Ojcem, miłość do Syna w przestrzeganiu Jego przykazań dla uczniów jest jednoczesnym wyrazem miłości do Ojca ! Osoba Ducha Świętego - Pocieszyciela, który naucza („moc” / „siła” lub „tchnienie” NIE nauczają).

( ! ) Stwierdzenie Pana Jezusa (Jan.14,28b): „(…) Gdybyście Mnie miłowali, tobyście się radowali, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest niż Ja.” [w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” / BW] – nie ma tu sprzeczności teologicznej, ani argumentu dla antytrynitarzy, ponieważ Pan Jezus wypowiada te słowa będąc na ziemi w cielesnej postaci, gdzie chcąc wykonać dzieło zbawienia musiał się uniżyć jako Bóg. W Jego wcześniejszej niebiańskiej chwale, nikt by się do Niego nawet nie zbliżył z grzesznych ludzi (tak jak i do Ojca). Chrystus na ziemi nie wyzbył się Swej Boskości zupełnie (czynił cuda / uzdrawiał straszliwe choroby i kalectwa, wskrzeszał zmarłych; wyganiał demony i je gromił, a one się Go bały; znał także ludzkie serca / myśli), natomiast przyszedł na świat jako Baranek Boży - Baranek Paschalny (ofiarny), pozornie „bezbronny”, pozwalający się poniżać i ukrzyżować. Pozwolił na to ludziom, choć zachował na ziemi godność Syna (Boskości i Świętości nie utracił nigdy i nigdy Ojciec Mu jej nie odebrał). Tu na ziemi pozwolił ludziom, by do Niego przychodzili bezpośrednio, a nawet by Go mogli obrażać ! Więc, pozornie (chwilowo) na ziemi był „mniejszy” od Ojca. I to właśnie nasz Zbawiciel miał na myśli rozmawiając ze Swoimi uczniami. To było wyjaśnienie dlaczego musi wracać do Ojca i do Swojej poprzedniej Boskiej chwały w Niebie.
Wielu teologów ewangelicznych doskonale odczytuje ten kontekst przez pryzmat nauczania całej Biblii, np.:
„Nie wolno nam interpretować tego jako sugestii o braku równości w Osobie lub dziełach (jak Paweł powiedział o sobie w I Kor.15,9). W kontekście, kiedy Pan to powiedział, był na ziemi a Jego nieograniczona Boska chwała była ukryta przed cielesnymi oczami, podczas gdy chwała Ojca oświecała niebiosa. Wierzymy, że w tym właśnie sensie zostały użyte słowa „mniejszy” i „większy”. (Zobacz Fil.2,5-9; Hebr.2,9). Zobacz również Psalm 8,5: „Uczyniłeś Go niewiele mniejszym od Boga”, co znowu nawiązuje do Jego formy podczas pobytu na ziemi, a nie Jego Boskiej Osoby.” [„Czego uczy Biblia. Ewangelia Jana. Komentarz do Nowego Testamentu” John Heading; wydane przez „Filadelfia Press S.C.”, Piekary Śląskie, 1998; str. 224]
→ I zwróćmy uwagę na jeszcze jeden fakt nowotestamentowy - Pan Jezus w ciele człowieka na ziemi (stąd tytuł: „Syn Człowieczy”) tak się uniżył, że nawet szatan miał czelność przyjść do Niego i Go kusić (poddawać próbie), co i tak zresztą było skazane z góry na niepowodzenie. Szatan nie był w stanie wpłynąć na postawę Mesjasza, i nie mógł Mu wyrządzić osobiście żadnej krzywdy. Było to świadectwo nie dla Ojca w Niebie, tylko dla nas, dla Kościoła, po wszystkie pokolenia i wieki ! Alleluja !
W rozdziałach 15 i 16 Ewangelii wg. Jana - Pan Jezus dalej naucza o samym Sobie i podaje metaforycznie Boży Plan Zbawienia, jego schemat powiedzielibyśmy dzisiaj: „Ja Jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest winogrodnikiem”, a naśladowcy Chrystusa z kolei to: „latorośle”. To Boży Plan Zbawienia w Boga w ciele człowieka. Dalej Mesjasz podkreśla wyraźnie o „trwaniu” w Nim (gdyby nie był Bogiem, co za zuchwałość i bluźnierstwo !) - zapis fonetyczny z greki: „menōn en emoi” = „… który trwa [który pozostaje] we Mnie …” (Jan.15,5). Mówi znowu o przestrzeganiu Jego przykazań i prośbach zanoszonych do Ojca również w Jego imieniu. Mówi m.in. o swojej przyszłej ofierze, jako największym i najprawdziwszym źródle miłości. Mówi o Żydach, którzy Go znienawidzili, i że tym samym nienawidzą Ojca (więc za kogo się uważa Pan Jezus ?). A w następnych wersetach mówi o roli i Osobie Ducha Świętego w kontekście swojego powrotu do Ojca. W Jan.15,26 Pan Jezus wymienia Trzy Osoby Boga, i jest to Bóg Izraela.

Kolejne argumenty biblijne już bardziej w skrócie o wyjątkowości i równości z Syna Człowieczego z Ojcem (o Boskości Chrystusa) …
► I List do Koryntian 10,1-6
Pan Jezus - Bóg (Skała Zbawienia / Opoka) w czasach Starego Testamentu był z Narodem Wybranym i prowadził Izrael → literalne potwierdzenie tego faktu odnajdujemy w tymże Liście ap. Pawła (jak i fakt w całym NT, że Chrystus staje się Głową powstającego Kościoła, składającego się z nawróconych Żydów i pogan); nikt nie może być tak porównywany i postrzegany w kwestiach wiary, jak tylko Bóg Izraela.
► List do Hebrajczyków 1,1-3 (1,1-8 cały kontekst)
„Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; Ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. On [Syn], który jest odblaskiem chwały i odbiciem Jego istoty [Ojca] i podtrzymuje wszystko Słowem Swojej mocy [Syn], dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach …” (w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” / BW)
► List do Efezjan 5,20
„Dziękując zawsze za wszystko Bogu i Ojcu w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa;” (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” / UBG)
► List do Kolosan 1,15 (1,1-29 cały kontekst)
„On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.” (UBG)
► List do Kolosan 3,17
„A wszystko, co czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego.” (UBG)
► List do Kolosan 3,6
„Słowo Chrystusa niech mieszka w was obficie …” → czyli Słowo Boże, Chrystus jest tym Słowem (logos). → „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi.” (Jan.1,1-4 UBG) → „A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.” (Jan.1,14 UBG). Kontekst Boskości wyraźnie zmierza od Ojca do Syna ! Nie ma tu mowy o „słowach proroków Bożych”, ani o nadrzędnej roli Żydówki Miriam, z której Katolicy w swej błędnej doktrynie zrobili: „Maryją - Matką Boga”. W tych wersetach jest zawarta zarówno Boskość Chrystusa, jak i Jego Wieczność.

( ! ) Np. Dawid pod wpływem Ducha Świętego prorokuje o Chrystusie, że jest jego Panem (Adonai) - Bogiem:
„Powiedział Pan memu Panu: Siądź po Mojej Prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod Twoje stopy”. Czyli jest to prorocza rozmowa Jahwe z Jahwe (Ojca z Synem), źródła:
→ Ewangelia wg Mateusza 22,42-46
→ Ewangelia wg Marka 12,35-37
→ Psalm 110,1

Jezus Chrystus (Mesjasz) jest Bogiem - Zbawicielem - Synem Człowieczym - Barankiem Bożym (prawdziwie świętą oraz idealną ofiarą przebłagalną za grzechy ludzi przed obliczem Ojca, czyli Paschą), jest Arcykapłanem bez grzechu (w przeciwieństwie do kapłanów Starego Zakonu), jest Królem królów i Panem panów, po prostu jest Alfą i Omegą - Początkiem i Końcem / Wiecznym Bogiem ! Potwierdzeniem tych określeń jest jak najbardziej ostatnia Księga / Pismo w NT - Objawienie (Apokalipsa) wg Jana.
Oczywiście Stary Testament także zapowiadał w proroctwach, że objawi się Mesjasz - Syn Ojca, np. Psalmy (40; 45; 109; 110) lub Księga Izajasza 7,14 i 8,8 (tzw. „protoewangelia ST”): Immanuel / Emmanuel = „Bóg z nami”. Więc, cała Biblia jednoznacznie i dobitnie zaświadcza nam, że Chrystus, to Jutrzenka Zbawienia = Odkupiciel Izraela = Bóg Jakuba. Alleluja !

Źródła uzupełniające tę publikację:
● „Dobra Nowina cz.3. - Boskość Jezusa Chrystusa”
https://oczekujacchrystusa.blogspot.com/2016/07/dobra-nowina-cz3_42.html
● „PRZECZYTAJ i SPRAWDŹ: Traktat o zakazanej Ewangelii … dogmaty wiary”
https://szukajzbawcy.blogspot.com/2022/08/traktat-o-zakazanej-ewangelii-dogmaty.html

( ! ) Katolickie tłumaczenia Biblii akurat w kwestii tego dogmatu są poprawne, jak i o dziwo tłumaczenia Świadków Jehowy (paradoks), gdyż ci drudzy przeczą wyraźnie Boskości Chrystusa, a co za tym idzie nie uznają Boga Izraela w Trzech Osobach.
Fragmenty Słowa Bożego w tłumaczeniu Świadków Jehowy:
● »Ja i Ojciec jedno jesteśmy.« Ewangelia wg Jana 10,30 [str. 1349]
● »Kiedy przybędzie wspomożyciel, którego ja wam poślę od Ojca – duch prawdy, który wychodzi od Ojca – ten będzie świadczyło o mnie, ale i wy macie świadczyć, ponieważ jesteście ze mną, odkąd rozpocząłem.« Ew. wg Jana 15,26-27 [str. 1357]
● »Duch zatem rzekł do Filipa: „Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu”« Dzieje Apostolskie 8,29 [str. 1378]
Źródło powyższych cytatów: „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” (1997 Pennsylvania, Brooklyn, New York, USA); wydawcy na Polskę: Strażnica Towarzystwo Biblijne i Traktatowe Zarejestrowany Związek Wyznania Świadków Jehowy w Polsce.

→ Szanowni Bliźni, „Świadkowie”, który zwykły grzeszny człowiek mógłby powiedzieć coś takiego wtedy i dziś ?! Który Izraelita zrównałby się z Bogiem Wszechmogącym ?!
Nie zrobili tego: ani Adam (przed upadkiem), ani Noe, ani Abraham, ani Mojżesz, ani Jozue, ani król Dawid, ani Henoch, ani Eliasz, ani Izajasz, ani Jan Chrzciciel, ani apostoł Jan, ani apostoł Paweł, ani ewangelista Mateusz, itd. Nikt ze zwykłych grzesznych śmiertelników !

Duch Święty
Osoba Ducha Świętego występowała już w powyższych dowodach biblijnych, więc przedstawię jeszcze tylko kilka innych poniżej. Duch Święty to: Duch Boży, Duch Pański, Duch Chrystusa, Duch Prawdy, Zakon Ducha = Pocieszyciel (w grece: paraklētos / opiekun, pocieszyciel, pomocnik, obrońca, adwokat).
Nowe narodzenie (duchowe) konieczne do zbawienie - daje Bóg Izraela poprzez wiarę w Swego Syna-Boga Jezusa Chrystusa, za pomocą przemiany serca (umysłu) - poprzez działanie właśnie Ducha Świętego:
„Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.” Ewangelia wg Jana 3,5-7 (w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” / BW).
→ Duch Święty wykazuje w swych działania cechy osobowości inteligentnej (NIE jest „mocą”, „siłą”, „tchnieniem” czy „energią”), czyli Duch posiada moc, ale sam nią nie jest.
Dzieje Apostolskie: 5,9-11; 8,29 i 8,39; 10,19-20; 13,2-4; 15,28; 16,6-7
List do Rzymian: 8,14-16; 8,26-27 (Duch pomaga wiernym w modlitwach i wstawia się za ludem Bożym - świętymi; Duch posiada zamysł); 15,30
I List do Koryntian 2,4-16 / nauczanie ap. Pawła o działaniu Ducha Świętego
List do Efezjan 3,16 oraz 4,30 – o niezasmucaniu Ducha Świętego w człowieku / w oryginale greckim: kai mē lypeite to pneuma to hagion tou theou … / „…i nie smućcie Ducha Świętego Boga …”
[Czy można zasmucać: „tchnienie”, „moc”, „intencję”, „ideę”, czy tylko istotę / osobę myślącą i czującą ?]
List do Filipian 1,19 / „pomoc Ducha Jezusa Chrystusa”
List do Hebrajczyków 2,4 / Bóg udziela Ducha Świętego według Swojej woli
List do Hebrajczyków 3,7 / „Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos …” (UBG)
→ Duch Święty w Starym Testamencie (wybrane przykłady):
Księga Sędziów 13,25 / Duch Pański
I Księga Samuela 16,13 / Duch Pański
II Księga Kronik 15,1 / Duch Boży
Księga Nehemiasza 9,20 / Dobry Duch - poucza
Psalm 51,11 (UBG) / Duch Święty
Księga Izajasza 44, 3b / „… wyleję Mojego Ducha …” [mówi Pan-Bóg Izraela]
Księga Izajasza 48,16c-17a / „(…) A teraz Wszechmogący, mój Pan, posłał mnie i Jego Duch. Tak mówi Jahwe, twój Odkupiciel, Święty Izraelski …” (w tłumaczeniu: „Biblii Warszawskiej” / BW)

( ! ) Błędy w tłumaczeniu i herezje Świadków Jehowy:
„… czynna siła Boża przemieszczała się tu i tam …” Księga Rodzaju 1,2 w tłumaczeniu Biblii Świadków Jehowy: „Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” (1997 Pennsylvania, Brooklyn, New York, USA); wydawcy na Polskę: Strażnica Towarzystwo Biblijne i Traktatowe Zarejestrowany Związek Wyznania Świadków Jehowy w Polsce; str.7

→ Nie ma takich określeń w oryginałach hebrajskich ani greckich jak: „czynna siła Boża” !


NA ZAKOŃCZENIE
… zwłaszcza do wszystkich Bliźnich-antytrynitarzy: w pokoju, w miłości, i w prawdzie – Boga Izraela / Boga Biblii / Boga w Trzech Osobach / Boga i Zbawiciela w ciele człowieka Jezusa Chrystusa !
II List do Koryntian jest dla Was …
Poniższe fragmenty Słowa Bożego mówią nam o tym, że Bóg-Pan jest Duchem (wer.17), a zaraz po tym jest mowa o „chwale Pana” - Chrystusa ! A przecież chwałę posiada tylko Bóg i On jest źródłem chwały dla nas ! Następnie wyodrębniony jest „Duch Pana”, czyli Duch Święty (Osoba), który przemienia wierzących na chwałę Pana / Chrystusa (wer.18).
Jeśli macie jeszcze wątpliwości (?), to z modlitwą do Pana Jezusa o zrozumienie tekstu - przeczytajcie np. w całości ROZDZIAŁY 3 i 4 tego Listu ap. Pawła, tam znajdziecie kontekst, że ów „Pan” to Osoba Boska Chrystusa, na którym widnieje widzialna chwała Ojca. Chrystus jest widzialnym obrazem Boga !

► „Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta. Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność. Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.” II List do Koryntian 3,16-18 (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” / UBG)

► „W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga. Nie głosimy bowiem samych siebie, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, a samych siebie, że jesteśmy waszymi sługami dla Jezusa. Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, Ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.” II List do Koryntian 4,4-6 (w tłumaczeniu: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej” / UBG)

Bóg Ojciec nie mógłby przyjąć OFIARY na krzyżu za wszystkie grzechy świata od zwykłego człowieka (stworzenia) zawsze grzesznego i słabego. Tak, jak ofiary ze zwierząt w okresie Startego Testamentu nie mogły uśmierzyć gniewu Bożego na grzeszny lud, ani nie mogły odmienić serc Hebrajczyków. Jedynie powstrzymywały one często gniew Boży w pewnych okresach dziejów Izraela - Narodu Wybranego oraz przypominały im nieustannie o ich grzeszności i zależności od Boga Izraela.
Dlatego idealną, czystą, święta i doskonałą ofiarą (Paschą / Barankiem Bożym) mógł być tylko Syn równy Ojcu - Jezus Chrystus, czyli Bóg w ciele człowieka. Mesjasz jednocześnie wypełnił idealnie całe Prawo Mojżeszowe, które zakończyło się z chwilą Jego odkupieńczej ofiary na krzyżu i przelaniu Jego świętej krwi. Bóg Izraela pokazał swemu narodowi i nam, że tylko On Sam może zaspokoić swoje wymogi, co do jedynej i prawdziwej świętości – sprawiedliwości Bożej, iż karą za grzech jest śmierć. Zwykły grzeszny człowiek nie jest w stanie nigdy tego osiągnąć na ziemi. Chrystus nie tylko poniósł karę za grzechy swoich wybranych (zbawionych), ale także zmartwychwstał, czyli zwyciężył grzech i jego moc sprawczą (potępienie wieczne dla człowieka) oraz pokonał ojca grzechu - szatana. Pan Jezus i Jego odkupienie dokonane na Golgocie odpuszcza wszystkie grzechy ludziom, a to jest przecież domena wyłącznie Boga Izraela - Boga Biblii. Taki jest przekaz Biblii i tajemnica odwiecznego Planu Bożego odkryta w pełni w Nowym Testamencie. Od ponad dwóch tysięcy lat trwa Nowy Zakon - Zakon Chrystusa (Ewangelii), inaczej: Zakon Ducha Świętego. Aż, Pan Jezus powróci w Swej Boskiej Chwale na ziemię, by panować i sądzić narody !
Bliźni-antytrynitarze: Świadkowie Jehowy, „Mesjańskie Zbory Boże”, „epifaniaści”, może niektórzy Adwentyści [?] i inni współcześni naśladowcy arianizmu – jakby „zapominacie” o tych powyższych argumentach (o całościowym przesłaniu Bożym), czy może tracicie je z oczu, gdy próbujecie podważać podstawowe / fundamentalne doktryny biblijne.
Dlatego zwracam się do Was-antytrynitarze: w pokoju, miłości i prawdzie Chrystusa / Boga Izraela - Boga Biblii / Boga w Trzech Osobach: rozważcie jeszcze raz swoje stanowisko, co do istoty Boga w spokoju i w modlitwie z Pismem Świętym.
Pokój i miłość Chrystusa w Prawdzie Ewangelii nich będą z Wami ! 

 

Chwała Chrystusowi ! Przyjdź Panie Jezu - Boże nasz ! Boże Izraela ! 

Artur Gorgoń 

Dąbrowa Górnicza, 9 października 2022